Gülşah Bayraktar

Resimlerimle bugüne ait olmayan duyguların, izlenimlerin öne çıkmasını araştırıyorum. Şu anın içinden kalkıp ayaklarımızın temas ettiği zeminden sıyrılıp başka bir anda ve yerde kendimizi bulabileceğimiz bir yer arıyorum. Çünkü buna ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum. Zihnimiz sürekli bir tarafa çekiştirilirken bir yerde durup soluk almak ve kalp atışımızı duymak istiyoruz. Üzerinde durduğumuz zeminin sağlam olduğunu fark edebilmek için bir anlık duraksama yaratmak niyetiyle yola çıkıyorum. Bu duraksama anındaki duyumsadığım hisler nedir?  Bellekte bu soruların dolaşması için bir kapı aralamaya çalışıyorum. Bir titreşim oluşsun zihinde istiyorum. Bellekteki toz bulutları aralanıp konacak bir yer bulana kadar bir deneyim alanına davet ediyorum izleyiciyi. Acele etmiyorum. Vakit tanıyorum. Daha yakından bir iletişim sağlamak için yaklaşmaya çağırıyorum kendisini. 

 

Bir bak diyorum. 
Bana bak ama kendine de bak aynı zamanda diyorum. 
Derinden bir şey yakalamaya çalışıyorum.
Bunun için kalp atışların ve nefesinin sesini duymaya ihtiyacın var.
Bunu duy ve dinle 
Bu boşluğa bak diyorum

 

Bir kapı aralıyorum ve o aralıktaki boşluk çalışmalarım için en verimli alan ve orada ifade buluyorlar. İzleyeninde bu boşlukta yol alabilmesi için kendi iç gözünün projeksiyonunu kullanması gerekiyor. Hislerimiz, duyumlarımızla ilgili bir şeyler boşluğun ışığında açığa kavuşabilir mi acaba? Bunu ben bilmiyorum. Ama belki oraya bakmak için çalışmalarım bir fırsat yaratabilir… Bir an…

 

Gülşah Bayraktar

 

Add Your Comment

Netsper © 2020. All Rights Reserved