YOL HİKAYELERİ

Aslında, sanatçı ve sanat eseri arasında her zaman gelişmekte olan sofistike bir dansın parçası gibi canlı ve güçlü bir ilişki vardır. Bu bağlamda “Yol hikayeleri” serisi, sanatçının öz yaşam hikayesinden yola çıkarak tuval üzerine karışık teknik kullanarak desen etkisinde ürettiği monokrom eserlerden oluşmaktadır. Ona göre yollar, bir yerden bir yere ulaşmayı sağlayan yani bağlantıyı temin eden metaforik anlamda bir köprüdür. Bizi geçmişten geleceğe taşıyan şimdiki zaman gibidir. Görülmeyen ve bilinmeyene şekil veren, geçmişimiz ve geleceğimiz arasındaki ara mekanlar… Yaşamın bir katmanından başka bir katmanına taşımaya, bizleri şekillendirmeye aracılık eden bir kapı ve değişimin eşiğidir. Yollar, geçişler sağlayan ve sınırları eriten sorgulama mekânı sunarak bitirmek yerine bilmediğimiz yeniliklere ve anlamlara bizi yaklaştırmaktadır. Onlar hem belli hem belirsiz; hem canlı hem cansız; hem dingin hem gergin; hem susan hem de konuşandır… 

Bu anlamda sanatçı, görsel yazma olarak nitelendirdiği yol hikayelerini demir yolları üzerinden aktarmayı tercih etmiştir. Bu tercihinin sebebi ise ilk yolculuğunun trenle başlamasıdır. Ailesi ile birlikte 1978 yılında trenle Kars’tan İzmir’e göç eden sanatçı bunu bir eşik olarak kabul etmiştir. Bu eşik yaşam tarzı, sosyal gelenekler, yakın ve uzak akrabalar gibi birtakım şeyleri geride bırakmayı içerirken öte yandan bambaşka bir hayatın da kapılarını aralamıştır.

“Hayat bir yolculuk gibi hiç beklenmedik yollara aniden sapabiliyor. Biz her ne kadar planlarımız doğrultusunda hareket etmeye çalışsak da hayat bize yollarda olduğu gibi sürprizler sunabiliyor. Burada aniden kıvrılan raylar yaparak hayatın akışına gönderme yapmak istedim. Benim hayatımın akışına…”
Nurhayat Güneş